کد مطلب:3605 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

من در حدود دو سال با شخصي قهر هستم و هيچ رابطهاي با او ندارم. من ميخواهم دوباره با او دوست شوم، ولي او نميخواهد; لطفاً مرا راهنمايي بفرماييد.

قهر كردن از سوي هر كس و به هر دليل كه باشد، ناپسند و در قرآن و روايات از آن نهي شده است; افراد قهر كننده به خصوص اگر فاميل باشند، مورد لعنت خدا قرار ميگيرند: فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُواْ فِي الاْ ئَرْضِ وَتُقَطِّعُوَّاْ أَرْحَامَكُم # أُوْلَغكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّه...;(محمد،22ـ23) اگر ]از اين دستورها[ روي گردان شويد، جز اين انتظار ميرود كه در زمين فساد و قطع پيوند خويشاوندي كنيد; آنان كساني هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور كرده است. امام صادقدر اينباره ميفرمايد: بيش از سه روز جدايي و قهر كردن روا نيست.(اصول كافي، كليني;، ج 4، ص 44، نشر اهلبيت:.) از اين رو، شايسته است افرادي كه با يك ديگر قهر كردهاند، در كوتاهترين فرصت، آشتي كنند; اما در صورتي كه فرد مقابل، به آشتي كردن حاضر نيست; تكليفي ندارد.

در پايان، شايان ياد است در بعضي جاها، قهر كردن نه تنها ناپسند نيست، بلكه لازم و واجب است; براي مثال، اگر كسي به خاطر اين كه طرف مقابلش از پيش خودش چيزهايي را در دين وارد كرده يا گناه ميكند و...، قهر كند و اين قهر حالت نهي از منكر داشته باشد و بداند تأثيرگذار است، كار خوبي است.(اصول كافي، همان.)